مردم ما...

مردم ما وقتی نام «قائم» را می‌شنوند، بر می‌خیزند.
مردم ما وقتی نام «محمد» را می‌شنوند صلوات می‌فرستند.
مردم ما وقتی آب می‌نوشند به «حسین» سلام می‌دهند.

مردم ما وقتی از کنار حرم می‌گذرند، دست به سینه می‌گذارند و سلام می‌کنند.
چشمه‌های داغدار مردم ما هر محرم و فاطمیه فوران می‌کند.
مردم ما مشک مشک برای طفلی که خشکی گلویش را با تیر، تَر کردند، اشک می‌ریزند.
کافی است به مردم ما بگویی «در سوخته» دلهای سوخته‌شان گُر می‌گیرد.

مردم ما دل دارند.

آهای فتنه‌گران دنیا! دنبال چه فتنه‌ای در ما می‌گردید؟
آهای جلادان بی‌رحم! چرا مردم ما را به کیش خود می‌بینید؟
مردم ما به اندازه‌ی کافی داغ دیده‌اند.

چرا داغ تهمت‌های سوزناک را به پیشانی‌شان می‌نهید؟

مردم ما دلشان به امامی خوش است که ازشرّ پلیدی شما به آغوش غیبت پناه برده است.

من دلم می‌ریزد وقتی با شنیدن نامش می‌ایستم.
من او را در مقابلم احساس می‌کنم وقتی دست بر سرم می‌گذارم و می‌گویم: السلام علیک یا اباصالح المهدی

من دوستش دارم
من مردمم را دوست دارم که او را دوست دارند.
مردم ما معشوقی دارند که چهارده معشوق در امتداد نورش می‌درخشند.

مردم ما عاشقند

عاشق خدا
عاشق پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)
عاشق فاطمه (سلام الله علیها)
عاشق علی (علیه السلام)
حسن (علیه السلام)
حسین (علیه السلام)
سجاد (علیه السلام)
باقر (علیه السلام)
صادق (علیه السلام)
کاظم (علیه السلام)
رضا (علیه السلام)
جواد (علیه السلام)
هادی (علیه السلام)
حسن (علیه السلام)

اللهم عجّل لولیک الفرج