ونوسی‏ها آمدند!

ابتدا یک آرزوی دور بود که در انتهای افق خیالم مثل ستاره‏ای کوچک کور‏سو می‏زد.

کم‏کم تبدیل شد به یک فکر مبهم که بیشتر شبیه یک کلاف سر در گم بود.

سر کلاف را که یافتم طرح در ذهنم شکل گرفت.

اما داشتن یک طرح مکتوب کافی نبود.

مسیر، همرهانی می‏خواست ثابت‏قدم.

نمی‏دانم چرا جستجو نکرده، نا‏امید بودم.

یک شب در یک وب‏گردی طولانی یکی‏شان را پیدا کردم.

حلقه‏ی اول هدا ونوسی بود.

او حلقه دوم را یافت، وفا ونوسی.
 من حلقه‏ی سوم را یافتم، ستاره ونوسی و او  حلقه‏ی چهارم  را اضافه کرد راحیل ونوسی.
با هم ریشه‏هایی شدیم برای نهالی که نامش را طلبه‏های ونوسی نهادیم.
ریشه زدیم در خاک امید تا نهالمان را به بار نشسته ببینیم.
دلمان می‏خواهد شما نیز همراه ما ریشه بزنید، جوانه شوید و نهال‏گونه قد بکشید تا شاخه در شاخه، ریشه در ریشه، با چشم‏هایی خیره به خورشید تناور شویم. با شاخه‏هایی در هم تنیده، سایه‏ساری دل‏چسب و خنک گردیم برای عابران خسته، برای گم‏کردگان طریق و مال‏باختگان مسیر مخوف آخر‏الزمان.
صدای استواری قدم‏هایتان را می‏شنوید؟
راه پر خطر است و منزل‏گاه بعید است.
توشه‏ی راهمان، همراهی شماست.
یا علی! 
                                                                          رها ونوسی

در حجره‏های ونوسی‏مان نشسته بودیم.

حقوق زنان را ورق می‏زدیم که به مناسبت یکی از دوستان لطیفه‏ای از مریخی‏ها تعریف کرد.

حجره‏ی همسایه صدای خنده‏مان را شنید و عذرمان را خواستند.

ببخشید‏ها و غلط‏ کردم‏ها سودی نبخشید و نهایت حکم کردند:

(شما نیز زمینی شدید!)

و اکنون ما اخراجی‏های ونوسی مهمان زمینیم و چند صباحی مستاجر این وب‏گاه.

از مهمانانتان استقبال نمایید.

                                                                         هدا ونوسی

طلبه های ونوسی

نه، خداییش یه نگاه به اسم وبلاگ بنداز، حالا حال کردی، طلبه های ونوسی، شک نکن، چون واقعا ما از ونوس هستیم‏ها، می‏دونید چرا ؟! وا! چه حرفها می زنما، معلومه که شما می دونید، اصلا جای پرسیدن نداره، چون مثل آدم فضایی‏ها، یه جور دیگه لباس می‏پوشیم، طرز صحبت کردنمون با شما فرق می‏کنه، یه جور دیگه غذا می‏خوریم، اصلا غذای ما با شما فرق می‏کنه، یه جور دیگه به زندگی نگاه می‏کنیم، شبها اصلا نمی‏خوابیم، چون ما اصلا آدمیزاد نیستیم.( عند کلاسیم ، نه ! )

بابا بی خیال، این حرفهارو کی تو مخ شما فرو کرده، الان جاشه که بگم "وای بچم از دستم رفت" این حرفها چیه دیگه، ما هم مثل شماییم.

این وبلاگ رو راه اندازی کردیم تا بگیم ما خانمهای طلبه، اونقدرها هم که شما فکر می کنید ونوسی نیستیم، یعنی ما هم مال همین کره خاکی هستیم ، ان شاءالله که جلو تر رفتیم بهتر متوجه میشید. راستی بین خودمون بمونه اگه خواستی .... ( فعلا تو خماریش بمون بعدا تو پست ها ی بعدی می گم )

                                                                        وفا ونوسی