سفارش تبلیغ
صبا ویژن

امکانات

درباره نویسنده
ونوسی‏ها آمدند! - طلبه های ونوسی
مدیر وبلاگ : دختران طلبه[41]
نویسندگان وبلاگ :
هلیا ونوسی[7]
هدی ونوسی[14]

بازدید امروز : 302
بازدید دیروز :548
آی دی نویسنده
رایانامه

خوراک وبلاگ



نمیدانید خوراک چیست؟

با عضویت در وبلاگ تمام مطالب به ایمیل شما فرستاده می شود.  


آرشیو وبلاگ


سلام
از ونوس نیامده ایم
نسوان تک وجهی
شیر صفتان!!
جامعة الزهرا از نگاه دوربین
مزاحم
سرویس جامعه الزهرا !
عزاداری مدرن!
غزه! غزه! به دادشان برسیم
حاج آقا تو حرف نزن
هر عیب که هست از مسلمانی ماست
حجاب و ترک خودآرایى در انظار عموم
آیا از جنگ بین دو جنس خسته نشده اید؟
از شادى تا اندوه
طلبه های ونوسی(دختران طلبه)
اهانت تا کجا؟!
مبلغ کوچولو
دلمان برای وحدت تنگ شده!
چادر برای آقایون ، سبیل برای خانم ها
دور از جان خر
صدایی که من را زمین گیر کرد
کارشناسی ارشد
برای خودم شخصیت قائلم
دلم جنوب می خواهد
فقر فرهنگی
مباحثه
به جای مادر
از خانم های طلبه بدم می اید
شب...
با خط لب بنویس!
شما هم عمامه می ذارید؟
این همه هیاهو برای چه؟؟؟
تهران شهر اخلاق...
من روضه ام
آقا بوق نزن!
بیسواد! به خودتم می گی آخوند؟
وقتی بعضی چیزها عادی شود...
سنجش به سبک دقت
هزار همه
عباس، ای نمایشگاه زیبایی
ای کاش من جای تو بودم
بیانیه
ببخشید من عذر دارم!
چرا هل می دی؟


پیوندها




موسیقی وبلاگ




لوگوی وبلاگ


ونوسی‏ها آمدند! - طلبه های ونوسی


 

ابتدا یک آرزوی دور بود که در انتهای افق خیالم مثل ستاره‏ای کوچک کور‏سو می‏زد.

کم‏کم تبدیل شد به یک فکر مبهم که بیشتر شبیه یک کلاف سر در گم بود.

سر کلاف را که یافتم طرح در ذهنم شکل گرفت.

اما داشتن یک طرح مکتوب کافی نبود.

مسیر، همرهانی می‏خواست ثابت‏قدم.

نمی‏دانم چرا جستجو نکرده، نا‏امید بودم.

یک شب در یک وب‏گردی طولانی یکی‏شان را پیدا کردم.

حلقه‏ی اول هدا ونوسی بود.

او حلقه دوم را یافت، وفا ونوسی.
 من حلقه‏ی سوم را یافتم، ستاره ونوسی و او  حلقه‏ی چهارم  را اضافه کرد راحیل ونوسی.
با هم ریشه‏هایی شدیم برای نهالی که نامش را طلبه‏های ونوسی نهادیم.
ریشه زدیم در خاک امید تا نهالمان را به بار نشسته ببینیم.
دلمان می‏خواهد شما نیز همراه ما ریشه بزنید، جوانه شوید و نهال‏گونه قد بکشید تا شاخه در شاخه، ریشه در ریشه، با چشم‏هایی خیره به خورشید تناور شویم. با شاخه‏هایی در هم تنیده، سایه‏ساری دل‏چسب و خنک گردیم برای عابران خسته، برای گم‏کردگان طریق و مال‏باختگان مسیر مخوف آخر‏الزمان.
صدای استواری قدم‏هایتان را می‏شنوید؟
راه پر خطر است و منزل‏گاه بعید است.
توشه‏ی راهمان، همراهی شماست.
یا علی! 
                                                                          رها ونوسی

 

در حجره‏های ونوسی‏مان نشسته بودیم.

حقوق زنان را ورق می‏زدیم که به مناسبت یکی از دوستان لطیفه‏ای از مریخی‏ها تعریف کرد.

حجره‏ی همسایه صدای خنده‏مان را شنید و عذرمان را خواستند.

ببخشید‏ها و غلط‏ کردم‏ها سودی نبخشید و نهایت حکم کردند:

(شما نیز زمینی شدید!)

و اکنون ما اخراجی‏های ونوسی مهمان زمینیم و چند صباحی مستاجر این وب‏گاه.

از مهمانانتان استقبال نمایید.

                                                                         هدا ونوسی

 

طلبه های ونوسی

نه، خداییش یه نگاه به اسم وبلاگ بنداز، حالا حال کردی، طلبه های ونوسی، شک نکن، چون واقعا ما از ونوس هستیم‏ها، می‏دونید چرا ؟! وا! چه حرفها می زنما، معلومه که شما می دونید، اصلا جای پرسیدن نداره، چون مثل آدم فضایی‏ها، یه جور دیگه لباس می‏پوشیم، طرز صحبت کردنمون با شما فرق می‏کنه، یه جور دیگه غذا می‏خوریم، اصلا غذای ما با شما فرق می‏کنه، یه جور دیگه به زندگی نگاه می‏کنیم، شبها اصلا نمی‏خوابیم، چون ما اصلا آدمیزاد نیستیم.( عند کلاسیم ، نه ! )

بابا بی خیال، این حرفهارو کی تو مخ شما فرو کرده، الان جاشه که بگم "وای بچم از دستم رفت" این حرفها چیه دیگه، ما هم مثل شماییم.

این وبلاگ رو راه اندازی کردیم تا بگیم ما خانمهای طلبه، اونقدرها هم که شما فکر می کنید ونوسی نیستیم، یعنی ما هم مال همین کره خاکی هستیم ، ان شاءالله که جلو تر رفتیم بهتر متوجه میشید. راستی بین خودمون بمونه اگه خواستی .... ( فعلا تو خماریش بمون بعدا تو پست ها ی بعدی می گم )

                                                                        وفا ونوسی


وقتی می گویی بسم ا... یعنی آمده ایی که شروع کنی ،حالا خدا کند شروع که می کنی
بدانی کجای کاری، چقدر راه امده ایی  و چقدر مانده تا برسی؟ ما هم امده ایم تا شروع کنیم
...زیرا شروع نقطه ی اغاز شکفتن است ، اگر در افق های نه چندان دور نگاهت مقصد را
ببینی .
دعا کنید بدانیم کجا ایستاده ایم... و خدا کند راه زیادی نما نده باشد تا برسیم...هر چند راه
طولانی هم که باشد ، این پای رفتن است که ورزیده می شود... بسم ا...

                                                                         ستاره ونوسی

 
سلام

گفتند شروع کنم... کردم.
سلام، بهترین شروع است.
در حالی شروع می‏کنم که یک هفته تمام است همه‏ی این دخترکان طلبه‏ی از ونوس آمده، چشم انتظار شروع این وبلاگ هستند.
 راستش راحیل ونوسی‏ام و فعلا ساکن زمینم.
هنوز اسم همبلاگی‏هایم را نمی‏دانم. نمی‏دانم جزو قشر مرفه بی‏درد ونوس هستند یا زیر خط فقرند. ونوس خط‏های زیبایی دارد. حلقه‏های قشنگی که اطرافش را احاطه کرده...
                                                                      راحیل ونوسی


نویسنده : دختران طلبه ، ساعت 1:34 صبح روز شنبه 87 شهریور 9
برچسبها:

آخرین یادداشتها