براي اثبات زيبايي و محتواي شعر دوم، و همينطور براي نشان دادن محتواي انديشه بالنده شخص شخيص خودتان اصلا نيازي به شکل دادن مقايسه بين اين دو شعر نبود.
به خاطر آنکه طلبه هستيد مي گويم. مسئله محبت به سيدالشهدا و عموم اهل بيت يک مسئله فطري است اما اگر اين فطرتها نميتوانند چيزي بيشتر از زيبايي هاي ظاهري را جذب کنند و قدرت دريافت و هضم انوار روحاني اين ذوات مقدس را ندارند يک مريضي است که بيشتر نياز به دلسوزي دارد. دلسوزي اي که از سر لطافت و شفقت باشد و بوي تحقير و شماتت ندهد.
اينها حرفهايي جديدي نبود. همان چيزهايي ا ست که در اصول تبليغ به ما ياد داده اند اما نمي دانم چرا به امام حسين و دوستان ريز و درشتش که ميرسيم اينقدر خشن با آنها برخورد مي کنيم.