• وبلاگ : طلبه هاي ونوسي
  • يادداشت : مردم ما...
  • نظرات : 7 خصوصي ، 53 عمومي
  • ساعت دماسنج

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + mmm 
    ببخشيد يک سوال!!
    خدا در کجا از عشق حرف زده ؟؟
    کلمه و ريشه ((ع ش ق)) رو که سرچ کردم اصلا تو قرآن نبود!!!!!
    حتي در نهج البلاغه هم يک بار آمده !! فقط راجع به عشق مجازي و زميني به کار برده شده(و البته از اون نکوهش شده)!!!!
    ((مَنْ عَشِقَ شَيْئاً أَعْشَى بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَهُ فَهُوَ يَنْظُرُ بِعَيْنٍ غَيْرِ صَحِيحَةٍ وَ يَسْمَعُ بِأُذُنٍ غَيْرِ سَمِيعَةٍ قَدْ خَرَقَتِ الشَّهَوَاتُ عَقْلَهُ وَ أَمَاتَتِ الدُّنْيَا قَلْبَهُ وَ وَلِهَتْ عَلَيْهَا نَفْسُهُ فَهُوَ عَبْدٌ لَهَا...
    ))

    حالا اگر شما چيزي جز اين در احاديث يا قرآن سراغ داريد بفرمائيد.
    پاسخ

    در قرآن و نهج البلاغه نيست. ولي حديث قدسي داريم (حديث قدسي رو كه ميشناسيد) كه خيلي هم معروف هست و خدا خودش مي‏فرمايد: من احبني عرفني و من عرفني عشقني و من عشقني قتلته و من قتلته فعلي ديته و انا ديته: خداوند مي فرمايد : هر که مرا بشناسد دوستدار من مي شود و هر که دوستدار من گردد عاشق من مي شود و هر که عاشق من شود من او را مي کشم و هر کرا من بکشم خودم ديه او خواهم بود.