اون آقا لولو نيست ولي چه ضرورتي دارد که با آن خانم طلبه صحبت کند؟ نتيجه تفريط هاي بسياري از همين آقايون اداري که براي خودشان توضيح المسائل جداگانه اي دارند و به راحتي با الفاظي صميمي که تا چند سال پيش فقط بين زن و شوهرها استفاده مي شد با ارباب رجوعش(خانم ها) سخن مي گويد؛ جانم، عزيزم، ... طبيعي است که از دل اين تفريطها، افراط هايي هم متولد مي شود که آنقدر منطقي است که نام افراط نمي تواند بر خود بپذيرد، زيرا زن براي حفظ خود حق دارد آن گونه که مصلحت مي داند عمل کند و احتياط شرط عقل است. آقاي فلان اگر به همان اندازه که از خانم هاي طلبه بدش مي آيد، از خانم هاي ترگل برگل و دست و روشسته خوشش مي آيد حتماً مشکل داره! اين همه نابساماني به علت پوشش و تحفظ زنان نيست بلکه از بي قيد بودن برخي زنان است، پس شايسته نيست که کسي از کاري که منشأش عقلاني و مطابق فطرت است بدش بيايد.

البته من هم از خشک مقدس ها ناراضي هستم ولي رفتار آنان به اندازه بي قيد و بندها قابل انتقاد نيست!